«و نجّيناه و أهله من الكرب العظيم»(334) ما نوح و اهل او را از اندوه بزرگ نجات بخشيديم. اين اندوه بزرگ كدام اندوه بوده كه نوح را سخت رنج مى‏داد؟ ممكن است اشاره به سخريه‏هاى قوم مغرور و آزارهاى زبانى و توهين نسبت به او و پيروانش باشد يا اشاره به تكذيب‏هاى پى در پى اين قوم لجوج باشد. گاه مى‏گفتند: ما نمى‏بينيم كسى از تو پيروى كند، مگر يك مشت اوباش؛ «ما نريك اتّبعك الاّ الّذين هم أراذلنا».(335)گاه مى‏گفتند: اى نوح! با ما زياد سخن گفتى (و پررويى كردى) اگر راست مى‏گويى، عذابى را كه وعده دادى بياور؛ «يا نوح قد جادلتنا فأكثرت جدلنا فأتنا بما تعدنا إن كنت من الصّادقين»،(336) گاهى نيز او كه مشغول ساختن كشتى بود، گروهى از قومش كه از كنار او عبور مى‏كردند، وى را مسخره مى‏كردند؛ «و يصنع الفلك و كلّما مرّ عليه ملأمن قومه سخروا منه».(337)